Op 1 januari 2021 is de Wet differentiatie overdrachtsbelasting in werking getreden. Het doel van deze wet is het verbeteren van de positie van starters op de woningmarkt ten opzichte van beleggers, zodat het voor hen makkelijker is om een woning te kopen.

De wetgever hoopt dit doel te bereiken door tariefdifferentiatie in de overdrachtsbelasting.

Tariefdifferentiatie voor de overdrachtsbelasting betekent in het kort dat de overdrachtsbelasting 8 procent bedraagt bij de koop van een onroerende zaak en, in afwijking daarvan, 2 procent bij de koop van een woning, tenzij een vrijstelling van toepassing is. Eén van de vrijstellingen voor de overdrachtsbelasting is sinds 1 januari 2021 de startersvrijstelling. Bij de voorwaarden voor toepassing van de startersvrijstelling willen wij kort stilstaan in dit artikel.

Als je jonger bent dan 35 jaar en een woning koopt mag je éénmalig de startervrijstelling toepassen. Dit betekent dat geen overdrachtsbelasting verschuldigd is bij de koop van de woning. Je moet de woning wel zelf gaan bewonen en je moet dit ook schriftelijk verklaren. Je moet daarnaast schriftelijk verklaren dat je niet eerder de startersvrijstelling hebt toegepast. Deze schriftelijke verklaring(en) moet je overleggen bij de notaris vóór de overdracht van woning en de notaris zal deze voegen bij de leveringsakte. Voorts geldt bij de koop van een woning door twee personen dat iedere persoon zelf moet voldoen aan de voorwaarden.

Vanaf 1 april 2021 zal verder de eis gelden dat de startersvrijstelling alleen toepassing vind als de woning niet duurder is dan € 400.000. 

Voorbeeld
Als jij en je partner jonger zijn dan 35 jaar en jullie samen op 24 mei 2021 een woning kopen voor € 330.000, voldoen jullie beiden aan de voorwaarden voor toepassing van de vrijstelling. Als de koopsom van de woning echter € 430.000 bedraagt en jullie beiden voor de helft eigenaar worden van de woning, is de startersvrijstelling voor jullie niet van toepassing, omdat het de koop van een woning betreft die duurder is dan € 400.000.